Moje lęki pojawiły się w wyniku wypadku komunikacyjnego i od tego czasu bałam się ruchliwych przejśc, wychodzenia na zewnątrz min. przez moją niepełnosprawnośc i tego, że mogłabym zrobic sobie krzywde przewracając się na ulicy czy chodniku. Jednak ani mnie (miałam wtedy 10) ani moim rodzicą nie przyszło wtedy na myśl, żeby zaprowadzic mnie do psychologa. Może gdyby tak się stało, nie miałabym dzisiaj takich problemów. Jednak mimo wszystko przez mniej więcej 10 lat udawało mi się ży bez leków.

W zeszłoroczne wakacje w wyniku kumulacji steresu i przemęczenia dopadło mnie załamanie nerwowe i wycięczenie fizyczne. Wtedy lekarz przepisał mi leki przeciwlękowe Afobam i Spamilan. Afobam bardzo mi pomógł, ale w miarę mijania czasu jego skutecznośc malała. Wtedy zaczęłam brac Xanax, Seroxat i Depakine Chromo i czuję się naprawdę zrelaksowana. Jednak codzennie męczy mnie myśl, co będzie kiedy będę musiała je odstawic, mimo że Seroxat i Depakina Chromo sa do wielomiesięcznej terapii i można je nawet brac latami.

Narazie biore te leki od miesiaca, ale wierzcie mi, że nie chciałabym żeby moje życie było podporządkowane pigułce. Jednak z drugiej strony mysl o ty, że lęki mogą wróci jest dla mnie tak przerażajaca, że nie mam nawet ochoty myślec o odstawieniu leków. Jestem rozdarta wewnętrznie i jest mi naprawdę cholernie trudno z tego wybrnac.